เหมือนตัวเองไม่น่าเกิดขึ้นมาเลย T_T

เหมือนตัวเองไม่มีความสำคัญในครอบครัวเลย เหมือนเป็นลูกที่เกิดมาแล้วเป็นแกะดำ
ไม่มีใครรัก เราเป็นพี่โตสุดค่ะ มีน้องสองคน น้องชายคนที่สอง น้องสาวคนที่สาม
คนที่พ่อแม่รักที่สุดก็คงจะเป็นน้องเล็กสุดแหละค่ะ รู้สึกเสียใจไม่ใช่น้อย
แค่น้องไปเข้าค่ายธรรมมะ แถวๆบ้านเองค่ะ เราเองก็ไปบ่อย มันอยู่ไม่ไกลเลยค่ะ
แค่ไม่มีน้องอยู่ในบ้านคืนแรกก็ทำเหมือนว่าคิดถึง เอารูปน้องตอนเด็กๆขึ้นมาดูแล้วบอกว่าน้องน่ารักอย่างนู้น
อย่างนี้ แต่ทีเราไปตั้งฉะเชิงเทรา คือการไปเข้าค่ายที่ต่างจังหวัดเป็นครั้งแรก ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะคิดถึงเหมือนอย่างนี้
หรือเปล่า หรือจะดีใจกันแน่ก็ไม่รู้ เห้อออออ เหมือนได้ระบายเต็มที่เลยค่ะ